“Dejavu”
Daha önce yaşamıştık bunu.
Zaten görmüştük bu filmi.
Rüyamızdı biliyorum.
Öyle demiştin hatırla.
Bir gariplik vardı.
Bir şeyler ters gitmişti.
Muazzam derecede tanıdıktı.
Bugün bunu, ikinci kez yaşıyorum!
Yemin ederim.
Gözlerim açıkken bile hissedebiliyorum!
Kuzeyde, bir evde yaşıyorduk.
Önümüzden sümüklü böcek geçmişti.
Uzun zaman yaşamıştık orada.
Sümüklü böcek geri dönüyordu.
“Dejavu” dedin.
Bu çok tanıdık!
Bugün bunu, ikinci kez yaşıyorum!
Yemin ederim.
Gözlerim açıkken bile hissedebiliyorum!
Güzel anıları hatırlamaya çalışırken.
Kötü anılar aklımızdan hiç çıkmıyordu.
Canım yanıyor ama, yaşıyorum diyordun.
Ölseydin hiç hatırlamayacaktın.
Hafızam beni yanıltmıyorsa,
unutmayı hatırlıyordun.
Bugün bunu, ikinci kez yaşıyorum.
Yemin ederim.
Gözlerim açıkken bile hissedebiliyorum!
Ucunu ateşe verdiğin şeyler vardı.
Ağlarken yazdığın mektup,
efkardan içtiğin sigara,
çatırdayan dal parçaları
ve onun yaprakları.
Dumanı tüttükçe ah çekiyordun.
Unutma ayini!
Unutma!
Bugün bunu, ikinci kez yaşıyorum.
Yemin ederim.
Gözlerim açıkken bile hissedebiliyorum!
Yaşananları silip, yeniden başlayamıyorsak.
Aklımızda tutmak için, böylesine yaşıyorsak.
Hep o küçük dairelerde, küçük bedenimizde kalıyorsak.
Mühim olanı hala anlayamamışız demektir!
Bir gün gelir, üçüncü kez yaşarsınız!
Yemin ederim.
Gözleriniz açık açık gidersiniz!
Size bir sır vereyim mi?
“Biz var ettiklerimiz, yok olana kadar yaşarız..
Neyi tükettiğimize çok dikkat edin!”
Ben gözlerim açıkken bile hissedebiliyorum!
Yüreğine sağlık yine çok güzel bir yazı olmuş.
Teşekkürler keyif olsun.
Bir Aphaeka’m var benim; ben, sen, o ve herkes olan… Arada dertleşiriz, her nerede olursam olayım yazarım, o da dünyanın çekirdeğinde de olsa duyar. Nasıl da aynı kuyudan çıkmış sitemler bunlar! Şimdi dersin ki: Nasıl? 🙂 öyle işte!
Elektronlar böyle işte.. Bilirsin.. Evrenin bir köşesinden diğerine haber yollarlar.. Şimdi dersin ki: Nasıl? 🙂 Dolanıklık olabilir.. Quantum teknolojisi olabilir.. Ya da saf sevgidir.. Öyle işte..