Deniz Kestanesi

Her şeyi, bağlanmak için yapıyoruz.. Bağlanmak için çiçeklerimi suluyor.. Güneş doğduğunda beni uyandırıyor.. Bana unuttuğum şeyleri hatırlatıyor.. Çalar saat gibi değil.. Kuvvetli bir bağcık gibi.. Bağlanırsa kopmuyor.. Bağlıysa gülümsüyor..

Peki, bağımlı olsa ne olurdu?

İşler biraz değişirdi.. Kıskanabilirdi.. Vücudu titreyebilirdi.. Korkardı.. Ulan derdi.. Bu bağ kurma işini ben yanlış anlamışım.. Bağlanmak ile bağımlı olmak arasında fark varmış.. Hatırladınız mı?

Bakın dalga geçmiyorum.. Olaya bir de şöyle bakın.. Bağ!

Aman Tanrım.. Üzüm salkımı gibi mi? Bağlanmak, Bağımlılık, Bağ..

Neyse, tam olarak anlayabileceğimizi sanmıyorum.. İnsanlar bağlanınca biraz huzursuz oluyor.. Elini kolunu oynatamıyor.. Bağımlı bile oluyorlar.. Bağ kurmazsa ermiş.. 

Seversem bağ oluyor.. Sevsem bağımlı oluyorum.. Sev ki bağımsız ol diyorlar.. Lakin, kafalar çok karışık bence!

İçinden geçtiğimiz bu zaman diliminde kendini geliştiren insanlık, rekor düzeyde yozlaşarak, yaşamı kendi bireysel alanlarına kadar indirgedi.. Bağımsız olmak ve kendini ifade edebilmek için bütün bağlarını koparan insanlık, “sevgiye muhtaç değil mi?” Sizce de? Artık işler değişti..

Karınca severim diyor, ama böcek sevmiyor.. Kuşları çok seviyor, ama kartaldan bahsetmiyor.. Balıklar müthiş, ama yunus balıkları.. Yanında yüzer misin? Hiç sanmıyorum.. Korkularınız bağ kurmanıza engel değildir.. O his, bağ kurmanız için bir radar gibi çalışır.. Korkularınızın üstüne giderseniz.. Bağlı olduğunuz yaşamı tanırsınız.. Sevgi birlikteyken yaşanıyorsa, bağımlılık tek başına kalmak demektir.. Bu durumda bağımlılık, sevginin zıttı..

Olayın korkmakla olan tek ilgisi de bağ kuracağınız şeyi size göstermesi.. Hepsi bu!

Sağlıcakla!

Mutlu Ereriş