Manzara

Pencereden bakıp
Cam görüyorum yine
Manzaram muamma

Ateşli geçirdiğim onca günün yangını,
Çıkan dumandan geriye kalan sis,
Seni söndüren su birikintisi,
Yeşil bir ırmağa dönüşüyor…

Şurada, görüyor musun?
Manzara buğulu…

Damarların iğnelerin çengeli olmuş.
Dudakların damağıma oturmuş.
Merhamet, aciz kulun içinde…
Manzaram boşluk…

Yeryüzü o kadar kalabalık ki!
İnanamazsın öyle öldüğün yerden.
Belki de gökyüzü çok daha kalabalık.
Ama biz uçamıyoruz yaşadığımız yere…

Bileklerimde sessizlik kol geziyor.
Boğazımdan neler geçiyor bilmiyorum.
Tek bildiğim bu manzara…

Bazen boğazı görmek istiyorum,
Bazen bileklerini,
Bazen balık etli bulutlar oluyor,
Bazen şişman şiirler.

Camın ardında kalan ne varsa,
Kanıma giriyor.
Aklıma koyduğum her şey
Canıma değiyor.

Şerit halinde yollar görüyorum.
Çekip kopardıkları yolculuklar,
Yolup attıkları çiçekler,
Yüzdükleri kıyılar…
Yüz kişi gelmişler.
Hepsi yolu anlatıyor aslında…
Kıyıda iki çocuk yüzüyor.
Yüzü bana dönük olan çocuk,
Yolu takip ediyor.
Doksan dokuzdan sonra gelen sayı gibi çocuk..
Yüzüme bakıyor.
Derisini yüzmüş birisi.
Kıyılarına varmış.
Yüz yüze gelmişler.
Artık yüzleşmek istiyor.
Ama dedim ya!
Unutmak manzara…

Yeryüzü o kadar kalabalık ki!
İnanamazsın öyle öldüğün yerden.
Belki de gökyüzü çok daha kalabalık.
Ama biz uçamıyoruz yaşadığımız yere…

Bileklerimde sessizlik kol geziyor.
Boğazımdan neler geçiyor bilmiyorum.
Tek bildiğim bu manzara…

Mutlu Ereriş