Yaşamak için farkında ol.
Kısık sesle okuyun !
“Eğer kimse izlemiyorsa herhangi bir şey yapmanın çok anlamsız olduğunun farkına varıyor insan!”
Üzerimden geçen onca acıya son vermek için ölümü seçmek istemek ve hala ruhumu teslim ederken canım yanar mı diye düşünmek. Sonuç olarak beni yaşarken çektiğim tüm acılardan kurtaracaktı. Tabi tek bir şartla “ölüm”
Aslında herkes bilir ki hayat yaşanacak bir şey değildir! Ve ölene kadar yaşadıkların çoğu zaman senin hayatındır! Ötesinde binlerce yıl yaşanılacak bir hayat olduğu gerçeği defalarca ölebileceğin anlamına gelmez! Bu oldukça berbat bir his olmalı ne de olsa dışarıda kocaman bir hayat var öyle değil mi? Ve bunun için ölüyoruz! Yaşarken çektiğimiz tüm acılar bir gün son bulduğunda! Biz ölüyoruz!
Bazen aklıma gelir!
Gözleri bozulmuş bir ihtiyarın tüm özgürlüğü gözlüklerindedir! Bu hayatın bizden aldığı ve yaşamak zorunda kaldıklarımıza basit bir örnek olsa, kör olacağımız gerçeğiyle yaşamak özgürlüğümüzün son bulmasına yeter de artardı.
Bir yerde duymuştum!
On kişiyi öldüren katil! Bin kişiyi öldüren savaş kahramanı olur diye!
Oyunu kurallarına göre oynamak kalır geriye. Çünkü bu dünyadaki herkes fahişedir! Hayatını yaşayarak kazanan zavallı fahişeler!
Diyeceğim şu ki; Sen onların kraliçesisin! Öldür onları!
YAZAN: MUTLU ERERİŞ
Edebiyat kategorisine buradan ulaşabilirsiniz!
