Arbede

Küçük kız! Elinde feneriyle neşeyle yürüyordu. Bir anda, fenerin ışığı söndü. Kız tasalandı! Fenerine ışığı nereden bulacağını bilmiyordu. Fakat yine de yoluna devam etti. Rüzgar üflemişti ve küçük kızın fenerini söndürmüştü. Oh! Kim yakacaktı bu feneri! Etrafına bakındı. Bir kirpi yaklaşmaktaydı.

–Kim o çalıların arasında kıpırdayan? Küçük ve çabuk adımlarla hareket eden? Hızla kayıp giden? Ooo dikenli arkadaş! Sevgili kirpi, rüzgar fenerimi söndürdü. Kim bana yeniden yakmaya yardım edebilir?

Kirpi telaşlı bir biçimde: Sana cevap veremem, başkalarına sorman gerek, ben durup dinlenemem, yavrularıma gitmeliyim, dedi…

Arbede

Küçük kız üzülerek yoluna devam etti... O da ne? İleride çalıların arasından hırıltı sesleri geliyordu!

–Kim o hırlayan? Arkadaşım ayı! Sen misin? Sevgili ayı, rüzgar fenerimi söndürdü, onu tekrar yakacak birini tanıyor musun?

Ayı iri başını salladı ve: Sana cevap veremem, başkalarına sormalısın, ben şimdi duramam, inime gitmem lazım dedi… 

Arbede

Küçük kız boynunu büküp yoluna devam etti... Vay! O da ne? Kurnaz tilki otların üzerinde oradan oraya yuvarlanıyordu!

–Kim o sessizce yaklaşan? Kim o otların üzerinden kayan? Zeki ve kurnaz tilki! Sen misin?

Tilki burnuyla koklayıp: Buradan gitmelisin, evine varmalısın, ben dikkatli ve çevik hareketlerimle çabucak bir  fare avlamalıyım dedi…

Arbede

Küçük kız bir taşın üzerine oturup ağlamaya başladı! 

–Kimse bana yardım edemez mi? Diye yakardı!

Arbede

Yıldızlar onu duydular ve şöyle dediler: Güneş'e sormalısın, o sana cevap verebilir. Küçük kız yeniden umutlandı ve yoluna devam etti. Bir kulübeye vardı, kulübede yaşlı bir nine ip eğiriyordu çıkrığıyla. Küçük kız kapıyı çaldı ve sordu:

–Güneş’e giden yolu biliyor musun? Benimle gelir misin?

Nine cevap verdi: Çok çalışmalı ve güzel iplikler eğirmeliyim. Ama seni uzun ve yorucu bir yol bekler, gel yanıma otur da biraz dinlen dedi…

Arbede

Küçük kız içeri girip oturdu. Dinlendikten sonra fenerini de alıp yoluna devam etti. Bir eve vardı. İçeride yaşlı bir usta, ayakkabıları tamir ediyordu. 

-Günaydın sevgili ayakkabıcı. Güneşe giden yolu biliyor musun? Benimle gelmek ister misin?

Ayakkabıcı yorgun sesiyle: Birçok ayakkabı tamir bekler, dinlenmeye vakit yok. Ama seni uzun ve yorucu bir yol bekler, gel yanımda otur da biraz dinlen dedi…

Arbede

Küçük kız oturdu. Biraz dinlendikten sonra fenerini de alıp yoluna devam etti. Yürüdü yürüdü, ileride büyük bir dağ gördü. Ve kendi kendine, güneş orada yaşıyor olmalı dedi. Bir ceylan gibi hızla koşmaya başladı. Çayırda top oynayan bir oğlan çocuğuna rastladı. 

-Merhaba çocuk. Benimle güneşe gitmek ister misin?

Çocuk onu duymuyordu: Oyun oynamaya devam etti.

Arbede

Küçük kız fenerini de yanına alıp umutla dağa tırmanmaya başladı! Yokuşu döne döne yoluna devam ediyordu. Tırmandı, tırmandı baya yorgundu ama pes etmeden tırmanmaya devam etti. Dağın zirvesine ulaştı ama güneşi orada da bulamadı. Artık yorgunluktan gözleri kapanıyordu. Güneşi burada bekleyeceğim, birazdan gelir diye düşünürken fenerine sarılıp uyuya kaldı. Sabaha karşı güneş doğmak üzereyken dağın zirvesine yaklaşıp küçük kızın fenerini yaktı. Kız birden uyandı Ve... Fenerim tekrar yanıyor! Fenerim tekrar yanıyor! Diye bağırarak  Büyük bir sevinçle dağdan koşar adım aşağı inmeye başladı!

Daha önce gördüğü çocuk bir kenara oturmuş, çok üzgün görünüyordu. Topumu kaybettim bulamıyorum. Dedi çocuk! Ben sana yardımcı olurum! Fenerimle aydınlatırım çalıların arasını. Dedi kız! Ah! İşte burada! Buldum dedi! Çocuk sevinerek topuyla oynama devam etti.

Kız yoluna devam edip ayakkabıcının evine vardı. Ayakkabıcı, şöminedeki ateş söndü, burası buz gibi, ellerim soğuktan dondu, ayakkabıları tamir edemiyorum. Dedi. Küçük kız hemen feneriyle ateşi tekrar yaktı! Ustanın üşüyen ellerini ısıttı! Usta yine ayakkabıya çekiçle vurmaya devam etti. Tekrar çalışabildiği için çok memnun görünüyordu.

Kız yoluna devam etti, şarkılar söylüyordu.

Yo voy con mi farolillo, conmigo (ben fenerimle gidiyorum, fenerim benimle geliyor, yukarıda yıldızlar parlıyor, aşağıda bizler)

Ninenin kulübesine vardı. Bir de ne görsün, nine karanlıkta öylece oturmuş bekliyordu. Işığım söndü, göremediğim için iplik eğiremiyorum. İşler öylece yarım kaldı! Dedi. Kız hemen feneriyle ninenin ışığını yaktı. Tekrar çıkrığın sesi işitildi, nine harıl harıl çalışmaya koyuldu. Halinden çok memnun görünüyordu.

Küçük kız yoluna devam etti. Fenerinin ışığı öyle parlaktı ki ışık tüm hayvanların dikkatini çekiyordu. Tilki, ayı, kirpi hepsi ışığa çekildiler. Tilki kokladı, ayı başını mağarasından çıkarıp baktı, kirpi fenerin etrafında gezindi.

Küçük kız evine varmak üzereyken şarkısına devam ediyordu!

Farol, farol, estrella luna y sol, se acabo la luz se acabo la luz menos la de mi farol (fener, fener, yıldız, ay, güneş ışık kapandı, benim fenerim kapanmadı)

Arbede

Dostlarım;

Maddi gücünüzle, manevi problemleri çözemezsiniz! Üstelik bu güç kaderinizi belirleyemez! Ayrıca maddi şeyleri kontrol etmeye çalışırken, bütün dünyanızı bu güce teslim edemezsiniz!  Psikoloğun ücretini ödemek size manevi güç kazandırmaz! Avukatın ücretini ödemek size dava kazandırmaz! Mekanı yönetmek, zamana hükmetmek anlamına gelmez!

Fiziksel konumunuzu bir silah gibi kullanıyor olabilirsiniz! Ya da buraya üşüşen o insanlar sizi silah gibi kullanıyor olabilirler! Dolayısı ile hayatta kalmak için birilerinin üstüne basarak geldiğiniz bu konum da! Güçlü olduğunuzu sanıyor olabilirsiniz! Ama güç inanın bana aç kalmak pahasına yaşamaktır!

Aslında kırıntıların üzerine çullanırken, dünyada ki yerinizi ararken ve hırsların peşinden koşarken! Varlığınızı kendi kişisel arzularınıza göre şekillendirdiğiniz gerçeğini unutmamalısınız! Çünkü sevdikleriniz için maddi güvenceye sahip olmak! Asla yetmez!

Dünyanızı şekillendirmek, mekanı yönetmek, bir yaşam kurmak ve bunu düzenlemek elbette yeteneklerinizle mümkündür! Ama konu “sevmek” olunca ve onlar için var olmak! Maddi güç ya da yetenekler çok yetersiz kalır!

Demek ki manevi güç elzemdir! Siz aç kaldığınızda, aşık olduğunuzda, sevdiğinizin başına bir iş geldiğinde, yaşam için sağlam bir amaç bulduğunuzda, yürekli davrandığınızda, ağladığınızda, yalvardığınızda, yorulduğunuzda, umut taşıdığınızda, sevildiğinizde, güneş çıktığında, nefes aldığınızda, irade sergilemeniz gerekirse, rol yapmanız gerekirse, nazik olmak gerekirse, anlayış beklendiğinde, kurtarmak için, adalet için, hak için, inançlarınız için, ve ölümsüz ruhunuz için güçlü olursunuz!

Fakat Biz olmak! Terk edilmiş hissediyorum dediğimde, amaçsız hissediyorum dediğimde, sevdiklerimle beraber olamıyorum dediğimde, onları mutlu etmenin yollarını aradığımda, kendimi mutlu etmek istediğimde cevabı verenler için gelsin! Demek ki artık beni sevsinler diye yaşamıyorum!

Aslında sizi terk etmiyorum! Bu yüzden sizden kaçmıyorum! Hiçbir şeyden korkmuyorum! Öfkeli değilim! Gücüme güç katmaya, sizleri yanımda tutmaya bakıyorum! Umudumu en kötü şartlarda bile kaybetmiyorum! Bugün dağın zirvesinde fenerimin ışığını yakacak güneşi buldum! Yardım beklerken tek başınasın diyenleri, geriye dönerken bu fenerle aydınlatacağım!

Sizleri çok seviyorum!

Mutlu Ereriş