Şu Küçük Lokomotif

Gelin size bir içki ısmarlayayım.
Ama küçük bir yudum alın önce, işte böyle başlıyor.
Acı biraz.
Biraz yavan.
Gecenin sıcağı çarpıyor yüzünüze.
“Şu küçük lokomotif!”
Sular yükseliyor hemen, artık demir alıyoruz.

Sabaha kadar yolumuz var.
Sahip olmak istediğim hiçbir şey yok biliyor musunuz?
Bundan bahsetmek istemiyorsunuz, biliyorum.
Hadi bir tane daha alın.
Tadı değişmiş olmalı.
Ama ağzınıza layık değil mi?

Yorgunluktan bıktım artık.
Kafamın karışmasından.
Güvertede bir direk var.
Ve ona bağlı bir kumaş parçası.
Kendimi ona emanet etmeyi seviyorum.
Yol veya iz bilmeden, pusulasız, bir serseri gibi,
bu gemiye kaptanlık etmeyi seviyorum!

Arada bir karaya oturuyor gemi!
Bazen boğuluyoruz.
Her limanda aşık oluyorsun.
Mide bulandırıcı günlerin oluyor.
Ama hadi durmayın bir yudum daha alın!
Sular yükselirken bırakırsanız, sabahları gün ışıldamıyor!

En çok, fırtınalı günleri seviyorum.
Ay, bir kadın kadar gizemli.
Onu görmek neredeyse imkansız.
Bulutlar üzerine çullanıyor olmalı! 
Yıldızlar kayboluyor.
Her yer ıslanıyor.
Ama her yer!
O an bildiğiniz her şey, sular altında kalıyor!
Ve fırtına bu sefer de, kulağınızda çıkıyor.
Gözlerinizde,
teninizde,
saçlarınızda,
elbisenizde,
kokunuz da,
ve yüzünüzde çıkıyor fırtına!

Şimdi bir içki daha alın bakalım.
Çünkü, buralarda pek fırtına çıkmaz dostlarım.
Burası, ıssız bir okyanus!
Direkteki de bir kumaş parçası!
Size bunları, rüzgar eserse diye anlattım!
Ama gelin size bir içki daha ısmarlayayım.
Sahip olmak istediğim hiçbir şey yok!
Duyuyor musun?

Mutlu Ereriş