Cehennem

Bu sırada yoğun, mavi bir sessizliği, unutmuşum!
Soğuk sıvı metale dönüşmesini,
ve hava pompalayan, buharlaşmış ışık miğferlerini!
Sessiz amfi tiyatroda sönen şairleri!
“Sana renksiz bir soru sorabilir miyim?” Diyorlar.
Sessizlik var bende.
Söz tozları düşüyor kaç bin yıldır!
Eski mavi bir takvimden,
“yeşil bu görüyor musun?” sesleri yükseliyor!
Yeşil bir tiyatro, işaretleri çoktan devirmiş.
Yaşlı kumpanyacılar için bir ev tutmuşlar.
Ve şov işinden araklıyorlar, bu saf uyuşturucu yeşilini!

Hey! Küçük hanım, amacım maksadınızı aşmak değil!
Kanatlarınızı açmanız, belki gaganızın altından,
belki biraz gıdınızdan, kursağınızda kaldım biliyorum!
Sadece biraz yutkunmanızı istiyorum!

Fotoğrafın içine bakıyordum.
Bir çocuk lostra tezgahının önünde duruyor!
Gri buhar parçaları geriye sürüklenirken,
şarap gazından,
ve kahverengi saçlarından bir otel sönüp gidiyor!
Fotoğraf, pirinçten bir yatak gösteriyor!
Bilinmeyen bir sabah bu!
Tepemizdeki örümcek ağlarından, yağmur üflüyor.
Ateş böcekleri rüzgarın genzine takılmış,
gökyüzü deli gibi öksürüyor!
Bulantılı bir şafak bu.
Saat ibrelerinden ve kahverengi saçlarından bahseden bir fısıltı!

Hey! Küçük hanım, amacım maksadımı aşmak değil!
Anı ölümsüzleştirmek, belki küçük bir gülümseme,
belki biraz ölümsüz aşk, ramak kaldı biliyorum!
Sadece, biraz masumiyet arıyorum!

Paltomun yakasını kaldırdım.
Deli gömleğiyle zapt edilmiş, bir akşam yaklaşıyor!
Hasarı tahmin etmek olanaksız, düğmelerini ilikliyorum.
‘ve zaman üç, virgül beş,’ diyor. Muhafızlar!
İnce metal tellerin arasından rüzgar esiyor.
Kuru sıcağı kılıçtan geçiren, bir müzik çalıyor!
Bazı hamam böcekleri, kenti çevreleyen düzlüklerde dinleniyor!
Yumuşak huylu yengeçler ise gecenin kıskacında.
Akkor göğün altında, rüzgar dilenen biriyim sadece!
Dizlerimden ve ayaklarının ucundan bahseden, bir uçurum.

Hey! Küçük hanım, amacım sana yalvarmak değil!
Dizlerine yaklaşmak, belki küçük bir sarsıntı,
belki biraz heyecan, ucunda kaldı biliyorsun!
Sadece dibine yuvarlanmak istiyorum!

Mutlu Ereriş