Merhem

Duygularımı bastırmalıyım. Her seferinde duygularımı gizleyerek, temkinli davranarak, asıl hissetmek istediğimden çok uzakta yaşamalıyım. Böylesi çok daha güvenli Merhem, bazen ağrılarımı yok edip duygularımı bastırman çok iyi geliyor.

O kadar alıştım ki buna, sanatçıya ve eserine gerekli ihtimamı gösteremiyorum. Kendimi bırakamıyorum. Teslim olamıyorum. Belki de sanatçının eseri bu, tam bilemiyorum. Üzerine düşeni yapmayan insanların üzerine bir şey düşürmüyorum. Kaba insanlara, kabalık etmiyorum. İşleri üzerime yıkan insanların, işlerini tabi ki yapmıyorum.

Ama işlerini bitirmek çok zaman alıyor. Merhem!

Duygularımı bastırmak oldukça akıllıca, öfkelendiğimde içimde patlıyor. Mesela tartışmalarda susup “amannn banane boşver” diyorum. Tartışma beni kemirince, “haklısın” diyorum. Görüşlerim önemsiz sonuçta, içimde tutsam daha iyi. Bana yol gösterse yetecek fikirler başkasının ne işine yarar ki?

Merhem, beni gücendirecek şeyler söylediklerinde “önemli değil” diyorum. Hatta bazen geceleri “keşke cevap verseydim” dediğim oluyor. Lakin, bence çok iyi yapıyorum. Çünkü hayatta keşkelere ayıracak vaktim yok. Duygularımı kendime saklamak, gayet iyi geliyor sonuçta!

İçimdeki öfke büyüdüğünde bile, bu duyguyu içime saklıyorum. Efsane bir şey! Böylece insanlar etrafta duygularından bahsederek “aaa ne sakin, yahu” bu çok hoşuma gidiyor diyebiliyorlar. En çok da aşk hayatım nasibini alıyor, tabi ki bu durumdan.

Duygularımı sakladığım insana, aşık olduğumdan hiç bahsedemiyorum!

Merhem! Düşünsene her şeyin bir zamanı var. Öyle hemen lap diye atlamak olmuyor. Önce güvenilir mi, temiz mi, mikrop mu, ney mi, ne değil mi, bunları öğreneceğiz. Sonra duygularımızı serbest bırakacağız.

Asıl kimliğimiz, onlar yanlış kararlar verdiğinde, sessiz kalmak olacak! Yok ya, çok iyiyim! Her şey, çok yolunda diyeceğiz!

Duyguları dışavurmak zayıflıktır ve zayıf yerlerinizi aşık olsanız bile gösteremezsiniz!

Bu durumda sürekli dalgın oluyoruz. Merhem! Etrafımızda olup bitenleri takip etmekte zorlanıyoruz. Kafamız hep başka yerde olduğundan, istediğimiz şeyleri yapmaya vakit bulamıyoruz. Neredeyse bütün zamanımızı boşlukta geçirmeye başlıyoruz. Bir şey istiyor muyuz bu hayattan? O bile meçhul!

Şimdi Merhemcim!

Benim, yaralarım da dualarım da günahlarım da gökteki yıldızlar kadar çok! Aşkım hatalarım dan çok, sevgim düşüncelerimden çok, öfkem neredeyse hiç ama hiç yok!

Ben bunları bastırsaydım, hiç kimse kalmazdı. Beni anlıyor musun?

Hiç bir şey hissetmemek, belki bizi süper kahraman yapabilir. Ama kahramanın süper olması için bile, duyarlı olması gerekiyor. Hislerinizi gizleyin ve süper gücünüzle beni de kurtarın olur mu?

Duygularımın kaynağı yaşadığım aşklar ve kahramanları değildir. Neredeyse en saf duygum, daha hiç bir insanla tanışmadığım yıllardan geliyor! O duyguyla size sarılan size bağıran ve sizi koruyan çocuk çok ama çok büyüdü ve bu duyguma asla sahip olamayacaksınız!

Yapabileceğiniz tek şey sevmek ya da merhem olmaktır! Belki siz ağrı olmak istersiniz! Siz bilirsiniz!

Mutlu Ereriş