Yazdığım Laflar

Yazdığım laflar, insan oldu.
Çıkardığım sesler, şarkı.

İyi insanlar, cennete gitti bence.
Ölümsüzlüğün anahtarı, hatırı sayılır bir hayat yaşamaktı.

Gezdiğim şehirler, rehber oldu.
Çizdiğim resimler, harita.

İyi insanlar, boşluğa düşüyor bence.
Varlığın anahtarı, eksiği tamamlamaktı.

Gördüğüm filmler, dram oldu.
Okuduğum kitaplar, sözlük.

Çıktığım kadınlar, duygu oldu.
Tüm inişlerim, korku.

Anlattığım hikayeler, kitap oldu.

Yazmadığım kelimeler, düşünce.
Yazdıklarım, şiir oldu.

İyi insanlar, nereye gidiyor sizce?
Boşa gitmiyorlardır, umarım.

Tuttuğum yeminler, söz oldu.
Bıraktıklarım, yalan.
Tutamadıklarım oldu.
Veremediklerim.

Umudumu kesmedim!

Uykumda gördüğüm, gerçek oldu.
İnanmadım.

Rüyamda gördüğüm, fanteziler oldu.
Uslanmadım.

İyi insanlar, yeni bedenler buluyor bence.
Hoşlarına gidiyordur, umarım.
Hiç utanmadım.

Aklımdan geçen, fikirler oldu.
Koynuma giren, tilkiye dair.

Elimi kesen bıçakla.
Hala, yemek yapıyordum ben.
Suç, onda değildi.
Bunu biliyordum.

Umudumu kesmedim!

İyi insanlar, yani ölenler nereye gidiyorlardı?
Nereye gidiyor bu insanlık?

Aldığım biletler, yolculuk oldu.
Geçtiğim yollar, çiçek gibi.

Soğuk günlerim, sımsıcak oldu.
Tenim, buğday gibi esmer.

Parasızlıktan çürüyen, elmalar yedim.
Dişlerim de çürüdü.

Sökülüp giden, elbiseler giydim.
İğne ve iplik için.

Yok olup duran, hayaller gördüm.
Yoksa, hayalet miydim?

Çok özledim ben.
Çok özledim.
Yaşadıklarımı, izlemeyi.

Öldüğüm zaman nereye gidecektim.
Kötü insanların gittiği bir yer var mı?

Kalbim hızla çarpmaya başladığında.
Kesin bir mikropla savaşıyordum.
Kan dolanıyordu beynimde.
Kesin bir çare bulacaktım.

Ama ölüyken, nereye gider bu insanlık?

iyi insanlar, cennete gider bence.
Ölümsüzlüğün anahtarı, hatırı sayılır bir hayat yaşamaktır.

Mutlu Ereriş