Gündüzleri aydınlatan gökyüzü, geceleri kararır. Neden biliyor musunuz? Geceyi yeryüzü aydınlatır da ondan. İyiye kötü, kötüye iyi tepki vererek, sürekli iyi olmayı nasıl başarıyorsunuz!
Yani soruyorum..
İyiye iyi, kötüye kötü tepki vererek nasıl iyi oluyorsunuz? ( Her zaman iyi olmayı nasıl başarıyorsunuz? )
Para kazanmak için kaç kitap okudunuz ya da kaç insan tanıdınız? Aşık olmak için kaç kitap okudunuz, kaç insan tanıdınız? Ruhunuza değsin diye kaç kitap okudunuz, kaç insan tanıdınız?
Bütün bunlara zamanınız yetiyor mu?
Üstelik ömrünüz boyunca kaç kitap okuyabilir, ne kadar öğrenebilirsiniz? (İnsanları tanımayı!)
İnsan ömründe en çok neye zaman harcıyor biliyor musunuz? Ömrüne mi yoksa içkiye mi? Sigara? Geziler? İş? Sex? İyi insan olmak? Kitap okumak!
Torbacı
Yani sadece soruyorum..
Parmağınıza taktığınız yüzük, boynunuza geçirdiğiniz ilmek, ağzınızdan çıkan söz daha ne kadar zamanınızı alacak? Hayatta yapabileceğiniz en büyük hata, sürekli hata yapacağınızdan korkmanızdır!
Demek ki yaratmak için değil de öğrenmek için yaşamalıyız! Gibi değil mi sizce de?
Öfkeyi kontrol mu ediyorsunuz? Öfkeli insanların yaptıklarından mı kaçıyorsunuz? Siz de öfkelenmeyecek misiniz? Öfkeniz hiç mi yok? Öfkeli misiniz? Hangisi daha iyi? Ama hep gülümseyebilir misiniz?
Beş dakika da kaç soru yanıtlayabilirsiniz? Bu yeteneğiniz yüzünden, yaşama daha büyük vakitler ayırabilir misiniz?
Söyler misiniz? Düşününce iyi veya kötü oluyor musunuz? Yoksa eylemlerimizin sonuçları, düşünmenize engel mi oluyor?
Neyse, bunları kitapta bulamazsınız, şimdilik buraya yazıyorum!
Ben bir kuşum, seninle yaşarım seninle ölürüm demek istedim!
Bugün ki halının, motifinin üzerine sıçmışsın! Ama Kalbim davul, nefesim bass! Gitar çalmayı çok sevdiğim için parmağım koptu! Sonradan anladım. O benim yeni penammış! Tanrı’dan bana bir armağandı. Neden burada olduğumu hatırlamam için!
Kısacası parantezi, virgül sanıyorum. Aşkı güç buluyorum. Kalbim davul, nefesim bas. Ateş ediyorum. Ama yüreğim nefes. Müziğim de enfes!
Biliyor musunuz? Bir şarkının içinde kaç nota olduğunu keşfettim! Ama artık dinlemeye gerek kalmadı. Yeni bir nota arıyorum! Siz düşünün..
Tanrı en büyük torbacı biliyorum. O yüzden ona tapıyorum! Ama bu zinciri kıracağım. Hiç kimseyle tepinmeme gerek kalmadı!
Kocaman gülümsüyorum.. Sevgili Torbacı!
Sağlıcakla!

























Hep iyi olduğun zaman kötüyü anlayamıyorsun anladığın zaman sen kötü oluyorsun. İyiyi, kötüyü tanıma ne kitaplara sığar ne ömür yeter. Öğrenmenin yaşı yokmuş. ?♀️
ana fikri bulmuşsun çok mutlu oldum 🙂
Jorge Luis Borges’in Kum Kitabı’nda, Yorgun Bir Adamın Düş Ülkesi öyküsünde şuna denk gelmiştim:
“Hiç kimse iki bin kitap okuyamaz. Yaşadığım dört yüzyıl boyunca okuduğum kitaplar yarım düzineyi geçmez. Zaten önemli olan okumak değil, yeniden okumaktır.”
Belki insanı, yaşamı da böyle okuruz. Yeniden yeniden.
Henüz yorulmamış olmana sevindim 🙂 Dünyaya bir daha gelsem, kesin daha çok hata yapardım..