Ey sevgili dinleyici!
Normalde bu tip konulardan bahsetmeyi sevmem, lakin birazda olsa bu yayını yapmak istedim. Çünkü ben seksenbirliyim!
Biz hayallerimizde pembe gergedanın boynuzuna tırmanırdık. Merdiven bile yoktu! Çıplak ayaklarımızla düz duvara koşardık ve ülkeyi yönetenler hakkında sürekli şakalaşa bilirdik.
Neyi neden yaptıkları hakkında en az babamız kadar bilgimiz olurdu. Tabi her çocuk böyleydi diyemem. Bazı çocukların babası yoktu. Bazılarının babası bunlardan bahsetmiyordu. Annesi zaten pek konuşmuyordu.
Yine de atari bile olmadığı için, FRP oyunlara tutulmuş çocuklardık. Ve küçük mahallemizde haberler çabuk yayılırken, ülke muhabbeti bizi hep bir araya getirirdi.
Televizyonda bu kadar kanal olmadığı için ben Babamın gözlerinden alırdım haberi, bence şanslıydım! Babam kör değildi. Ve tarafsız bakmayı, herkese iyi gelecek tarafı savunmayı Babam öğretti bana.
O zaman bize öğrettikleri başka şeylerde vardı. Eğer bir haksızlık varsa, bu tüm mahalleye yapılmış sayılırdı. Orası bizim ülkemiz, orası bizim yuvamızdı. Ama her zaman mahkeme kurulur ve herkesin hakları gözetilirdi. Çok güzel bir adalet anlayışı yaşardı bizim mahallede.
kurban psikolojisi
Anlatmak istediğim şu değil!
“Ah eskiden her şey ne güzeldi, ama artık yavan”
Artık mahalle yok! Artık gezegendeki herkes, kapı komşunuz! Artık ırklar, kültürler, bilinçler ve hatta haberler bile iç içe! Adalet anlayışı o kadar değişti ki, bu kadar olur.
Bu değişimin sonuçlarını sizde görebiliyor musunuz?
Şakanızı en üst düzey yetkili yaptığınız anda duyuyor! Bir sürü kanaldan bir sürü farklı yayın yapılıyor! Sizin mahallede asla hayatta kalamayacak adamların, kendi mahallesini görüyorsunuz! Ve tabi ki sizde doğduğunuz, büyüdüğünüz, gözlerinin içine baktığınız, mahalleyi koruyorsunuz.
Bu girizgahı yaparak aslında omurgasını oluşturduğum yayın.. Bir konuda ki öfkemden kaynaklanıyor.. Anlatmak istediğim şu!
Ben neden tarafsızım be Baba!
Seksenbirliyim! Sevgi için kendimi hep feda ettim. Çünkü böyle öğrendim ben! Bugün kurban psikolojisi yaşıyor dedikleri, ruh hastalarındanım! Ege’de doğdum. Yabancılarla yaşadım. Herkesi anlayarak, dinleyerek, severek motive oldum.
Yarattım, miskinlik yaptım, okudum, yazdım, dinledim, aşık oldum.
Biz işe saat on birde giderdik. Patron kızarsa gece yirmi dörtte çıkardık. Gece uykusu değil de, sabah uykusu önemliydi bize. Herkes gülümserdi. Sorular cevaplanırdı. Dibine kadar eğlenirdik.
kurban psikolojisi
Bize sevmeyi dayakla öğretirlerdi diyorum ya! Annen önüne taş koysa yiyeceksin! O işe seve seve gideceksin! Haksızlık etmeyeceksin! Bunları yapmazsan seni kim sevsin! Bu benim zihnime çivi gibi çakıldı.. Başıma gelen her şeyi severek, beni severler diye düşünmeyi öğrendim.
Bugün ki demokrasi buna mı benziyor acaba?
Dün alınan seçim iptali kararından sonra içimde tetiklenen bir şey var! Ulan gerçekten o mahalleye ne oldu? Nereye gitti o Babalar? Babam yaşında adamlar ülkenin içine sıçıyor. Ve ben akranlarımla birlikte oturmuş, bir güzel izliyorum. Ne oldu bize seksenbirliler! Kurban mı olduk hakikaten!
Biz hayallerimizde pembe gergedana kafa atardık. Darth Vader kazanmasın diye, ilk Death Star’ı patlatmıştık. İmparator kızıp sağ elini kestirecek söylentileri yayardık. Diğerleri yalan onlar Palpatine yapmaz öyle şey derdi. Merdiven bile yoktu! Çıplak ayaklarımızla düz duvara koşarken ülkeyi yönetenler hakkında sürekli şakalaşa bilirdik.
Seksenbirliler!
YAZAN: MUTLU ERERİŞ
İstanbul kategorisine buradan ulaşabilirsiniz!
Anlamlı bir yazı, dillere tercüman olmuş. Yorumunuza sağlık.
“Nereye gitti o Babalar? ” Benim de cevabını bulamadığım sorulardan bir tanesi ama ben en çok bir sonraki nesil, bizleri nasıl anacak onu çok merak ediyorum.
Ve şakalaşmaz oldu insanlar. Gülmeyi de unuttuk gün geçtikçe.
teşekkür ederim.. kendi neslimizde yok ortada.. neye dönüştük biz? ben onu anlamıyorum.. daha mı sevgi doluyuz yani?
Geçmişten hiç ders almadık ya da almaya çalışmadık. Kendimize gelip, ders alacağımız günleri umarım çok geç olmadan görürüz. Yoksa sevgiyi bitirdik. Nefreti de çarpa çarpa ilerliyoruz.
korku dünyasının sonu geliyor bunu hissediyorum ama umarım düşündüğüm gibi gelmez..
Kuşatılmışlık kişiyi yurtsuz kılıyor.
Daha neler oluyor neler.
Hahaha. Bir Avrupalı gence okutsak bu yazıyı. Lan oğlum bir türlü anne baba dizinden kopamadınız. Evlenirsin eşyalarınızı aileleriniz alır. Çocuk doğurursunuz aileleriniz bakar. Çözülmüşlük göreceli bir kavram. Kuşatılmışlık küresel bir sıkıntı. Daha neler neler. 🙂
Bireysellik kazanalı epey oluyor.. Bu yukarıdaki öğretilerden dolayı erken ayaklandım sanırım.. Lakin bu FRP gençliğe cidden ne oldu? Saphilopes..
Rollerin parçalarıyız. Birileri hep oyun oynuyor o oyuna dahil oluyoruz. Ailede başlıyor. Doğduğumuz anda başlıyor. Siyasi ekonomik hayatın her alanında başlıyor. Birileri kalkıp bak çooocuğumm ‘ben olma duygusu ile bencillik çok farklı şeylerdir. Sen once bu rol zincirinden bir kurtul kendini tanı kendin ol demiyor. Zincirleme kazalar devam ediyor. Kuşatılmışlık kişinin dna sını bozuyor. Bozulanı da dile getiriyorsun. Onlar bize bulaşanlar bizden de doğacak olanlara. Rol model daha neler neler. Çok uzun konu.
🙂 tamam
İyisi mi gustav jung okumak. O bize söylüyor nedenlerini. 🙂
En iyisi bir şairinde dediği gibi.. Blues!
Anarko komünist ilkeler çevresinde uzlaşmış komünlerin kurulması hem karmaşık değil hem de zor. Lakin doğaya dönüş üst başlığı altında kurulan göçer komünlerin, koyları, ulaşılması zor tatil destinasyonlarını tercih etmeleri gösteriyor ki, baba parasıyla yerli indigo boy olmak kolay. Diyeceğim o ki sanıldığı kadar zor olmayan her şeyin zor gelmesinin iki ana nedeninden biri ilkesizlik ise diğeri eylem/deneme korkusudur. Burada eylemden kastım çatışma değil hareket etme korkusudur. Bu nedenle, kültürel dönüşüm gerçekleşene dek izleyeceğiz gibi bir görüntü var.
Velhasılı baktım siyaset var, kurtlarımı döktüm gidiyorum.
bilim adamı gibi izlesek bari.. gitme yahu 🙂
Kafam bu aralar sürekli mellow modda. Cümle kurmakta zorlanıyorum. O yüzden derin konulara dalmamak daha evla görünüyor 🙂
cardinal melon gibi mi? bir kaç gezegen geriliyor sanırım ondan olabilir 😀
Bilmem. Astrolojiden pek anlamam, alkolle de ilişkileri ikinci katip seviyesine indirdim. Kanımdaki ve aklımdaki farklı bir kargaşadan dolayı sanırım.
Uyanık olmak iyi çakal olmaktansa.. Bende kirli sakal bıraktım.. Berduş bir hafta geçiriyorum.. Sonra geçiyor..
Altı-yedi yıl uyursam belki kendime gelirim.
Off bilirim bilirim ama yüzmek iyi gelebilir.. Denesene..
Seninle konuşurken benim de aklıma geldi. Hava henüz yeteri kadar ısınmamışken denize salça olsam belki de fena olmaz. Eyvallah…
4/3 ü su olan yaratıklarız.. Balinalara selam 🙂
:))
Yalnızca “beğenip” geçersem olmazdı. Yorum yapmam lazımdı.
-yorum yok-
🙂